Juli 2015. Na bijna vijf jaar Afrika land ik weer op Nederlandse bodem. Kinderen onder de arm, container vol spullen op zee. Ik was terug.
Nu 10 jaar later een mooi moment om eens terug te kijken. Wat heb ik achter gelaten. En wat neem ik voor altijd mee? Wat mij het meest is bijgebleven? Hoeveel er kán. Hoeveel je samen kunt regelen als je stopt met te veel plannen en gewoon gáát.
Ik zie het nog voor me: een event op locatie waar ’s ochtends alleen wat planken liggen. En om twee uur die middag staat er een podium, en staan alle stoelen gereed voor 150 gasten. Eerste keer was met veel stress. Ik keek met een Nederlandse bril naar proces en zag nog niet de voordelen van de andere (en voor mij nieuwe ) aanpak. Ik kan je vertellen dat je snel leert. Een nieuwe manier van kijken was voor mij ontstaan.
Uiteindelijk pakt iedereen aan. Komt alles goed. En het wérkt. Of een nieuw schoolgebouw bouwen toen ik voorzitter was van bestuur NISL. Vrijwillig. Geen subsidie, geen manager met draaiboek. Alleen een bestuur dat zegt: “we doen het.” En een team dat daar geen woorden, maar daden van maakt. Een team dat als een geoilede machine met een doel, het beter maken van de Nederlands Internationale school in Lagos, er voor gaat.
Ondernemen in Afrika is een soort topsport. Projecten waar je in Nederland (soms) weken over vergadert, regel je daar sneller. Van idee tot uitvoering. Eerlijk is eerlijk, natuurlijk zijn er ook verschillen want ook op uitvoering kan het daar zeker veel voeten in aarde hebben. Daarover een volgende keer. Focus op positieve ervaringen en wat ik nog dagelijks meeneem.
En het mooie is: mensen doen het samen. Omdat ze willen. Omdat het ertoe doet.
Ik kon gewoon bedenken dat ik samen met vriendin shows ging organiseren, of voor een hardware bedrijf een billboard langs de belangrijkste weg door Lagos wilde hebben, dat ik nederlandse performers naar Lagos heb gehaald voor geweldig entertainmen
Natuurlijk, het is niet alleen maar romantiek. De ‘Go Slows’ (zeg maar: files, maar dan tropisch traag) mis ik geen moment. Al viel er genoeg te zien, van straathandel tot verhalen die je niet verzint. In de eerste maanden daar liepen ze tussen de auto’s strijkplanken te verkopen…. Altijd handig en jawel, dat paste door het raam. Of tijdens kerst de volledig opgetuigde kerstbomen. Overal was handel.
Wat ik vooral heb meegenomen? Er is altijd een oplossing. Met de juiste mensen verzet je bergen. Hard werken moet, maar hard lachen ook. Je netwerk is je zuurstof.
En als ik onderweg dacht: “waar bén ik aan begonnen?”, dan wist ik… precies daarom.
Tijdens ebola-uitbraak van 2014 stond de wereld daar even stil. Ik weet nu: als het erop aankomt, kan ik crisismanagement aan, want school moest meteen dicht. Ik moest handelen, communicatie met ouders, bestuur, kinderen, docenten, lokale stakeholders.
En ook een aanpak om na paar weken toch weer les te gaan geven. We wilde kinderen niet weken thuis laten zitten. Het móést gewoon. En dan doe je het. Gelukkig konden we na aantal maanden het gewone leven weer oppakken. Het was intens, niet weten bij begin hoe dat het zou lopen.
Tijdens ebola-uitbraak van 2014 stond de wereld daar even stil. Ik weet nu: als het erop aankomt, kan ik crisismanagement aan, want school moest meteen dicht. Ik moest handelen, communicatie met ouders, bestuur, kinderen, docenten, lokale stakeholders.
En ook een aanpak om na paar weken toch weer les te gaan geven. We wilde kinderen niet weken thuis laten zitten. Het móést gewoon. En dan doe je het. Het was intens, niet weten bij begin hoe dat het zou lopen.
Afrika heeft mij gevormd. Als mens en ondernemer. Creatiever, veerkrachtiger, sneller. Niet wachten tot het perfect is. Maar starten, doen, leren, aanpassen. Die mentaliteit? Die past verrassend goed bij hoe ik nu werk met MKB’ers. Snel schakelen. Samen de juiste route uitstippelen. En vooral: doorpakken. Want ook hier geldt: goed voor een ander is ook goed voor jezelf.
